Dag 6 van onze reis gaat van Meski Oasis naar Merzouga. Ongeveer 100 km, dus we kunnen dit keer rustig aan doen. Nadat we ons tentje hebben opgeruimd besluiten we gebruik te maken van het aanbod voor een restaurantje voor ontbijt op het dakterras ‘Chez Said’. Prima eten, mooi uitzicht, en er staat nog een Hollander die vertelt dat hij al 13 jaar hier komt. Hij vertelt ook dat de camping bij Meski eigendom is van het hele dorp. Daarom lopen er zoveel opdringerige mannetjes rond die van alles willen verkopen zonder dat er een campingbaas is die ze wegstuurt. Ze leven van de opbrengst van de camping en de winkeltjes erbij. Maar het sanitair daar is het smerigste dat we tot nog toe gezien hebben (en dat wil wat zeggen..), daarover maken ze zich niet druk. 
Na het ontbijt spreken we bij het vertrek een lokale Marokkaan. We zijn met 2 collega challengers waaronder een met een Opel Omega die wel heel erg laag op de grond hangt, en we vragen of hij een goede garage weet die hem kan verhogen. Uiteraard kent een local wel een vriend van een broer van zijn neef, en na een telefoontje krijgen we de boodschap dat we naar de volgende plaats, Erfoud, moeten rijden. Bij de ingang van het dorp staat dan iemand op ons te wachten. Met in het achterhoofd de boodschap om eerst een prijs af te spreken en daarna pas iemand aan de auto te laten komen rijden we naar Erfoud. Daar zit inderdaad een lokale garage die wel raad weet met het ophogen van te zware auto’s. De apparatuur is erg eenvoudig, maar ergens van een zolder komen een paar sterke achterveren en binnen 20 minuten staat de Omega weer op normale rijhoogte. En dat zonder speciaal gereedschap. Gewoon 7 mannetjes die met een lange ijzeren staaf de oude achterveren eruit duwen en de nieuwe er zo weer in...
Met de ervaring van de laatste dagen dat ook onze auto toch nog af en toe de grond raakt willen we kijken of de vering van onze Barrelbenz ook nog wat hoger kan. Ook al omdat we hier heel veel Taxi Mercedessen zien rondrijden met wel 5 personen achterin en 3 voorin. En die hangen ook niet op de grond.. Uiteraard zijn die veren ook beschikbaar. En ze zien er heftig uit, deze zijn echt nog een stuk sterker dan wat wij al hadden gemonteerd. Een uurtje later rijden wij ook met nog hogere achterkant rond voor een prijsje dat lager is dan 2 veren in NL. Nu is het echt een Afrikaanse taxi. Deze veren zijn zo hoog dat de bodemvrijheid perfect is, maar de vering is wel veel stugger geworden. Nou ja, voor ons doel is het zo prima. 
De oude veren neemt een derde challenger mee die er later zijn Volvo V70 nog een stuk sterker weet te maken door ze binnenin de originele achterveren toe te voegen. Past precies. Door de hogere veren kunnen we ook weer 2 van 4 wielen van het dak halen en in de achterbak leggen. Dat scheelt vooral voor het imperiaal dat steeds meer los begint te raken door de klappen van de auto door alle kuilen in de weg. Nu de kont versterkt is kan dit gewicht er achterin wel weer bij.
Bij vertrek uit Erfoud hebben we een gravelweg naar Merzouga. Het blijkt al snel comfortabeler om naast de weg over het zandpad te rijden. We maken schitterende filmbeelden van de auto’s door het zand en over de gravelweg. Onderweg zien we nu heel veel gebouwen of Kashba's van leem. Vaak complete kastelen. En er lopen overal Kamelen, soms beladen in een karavaan door de woestijn. Ook zijn hier veel vindplaatsen van fossielen. 
Merzouga ligt aan de rand van de Sahara. De zandduinen beginnen direct achter het ‘hotel’. In Merzouga blijven we voor een eerste rustdag om wat bij te komen van al het rijden de afgelopen 6 dagen. Inmiddels heben we nu ca. 3500 km gereden, dus zijn we in kilometers op de helft. We doen ook een wasje, en deze extra dag is prima om eens wat te oefenen met rijden door het zand. Dat valt tegen. Het is erg mul. Zelfs de 4x4 jeeps trekken het maar met moeite om daar doorheen te komen, dus dat wordt hard werken straks. Ook is het nu flink warm overdag. De temperatuur loopt hard op naar rond de 30 gr, terwijl het ’s nachts sterk afkoelt. De lucht is glashelder diep blauw.
Vanaf zaterdag 8 feb. gaan we de extreme route proberen van Merzouga naar Zagora. Dat betekent de woestijn in en daar overnachten omdat de etappe naar de volgende plaats te lang is om in een dag te rijden. Internet zal er de komende dagen dus niet zijn.
Foto’s zullen we proberen in te voegen, maar ook dat is erg lastig. Zodra er internetverbinding is proberen we wat te plaatsen, en Dorien zal proberen of ze wat foto’s die we via Whatsap verzonden hadden kan toevoegen op de site.