Na de voorspoedige tocht door Europa hebben we op 4 feb. de boot genomen naar Ceuta. Om 7:00 verzamelen bij het hotel. Daarna de boot op en na een tochtje van ca. 45 min. komen we aan op het Afrikaanse continent. Wanneer je naar Ceuta vaart zie je de rotsen bij Tanger liggen, en met wat fantasie zie je daarin een vrouw met flinke boezem die op de rug omhoog ligt te kijken. Vervolgens moeten we even wennen, want nu hebben we geen TomTom meer, en is het navigeren op de telefoon en een kaart met veel te grote schaal waarbij de namen vaak net anders worden gespeld op de kaart dan op de navigatie op de telefoon. 
Toch vinden we al snel de weg naar de grensovergang van Ceuta naar Marokko. Bij deze grens weet je meteen weer waarom wij de EU hebben ingevoerd. Drie uur lang van loket naar loket voor de ene stempel na de andere bij hele foute mannetjes met grote petten en 'helpers' die daarvoor weer wat euro's vragen. Maar uiteindelijk is het gelukt. Net na 12:00 zijn we dan eindelijk door alle red tape en kunnen we Marokko in. De auto is overigens geheel niet onderzocht. 
Deze eerste dag rijden we via een mooie route deels langs de kust. Dat betekent in de praktijk wegen met een smal stuk afgebrokkeld asfalt in het midden en soms gravelweg met grote gaten. Wel een test voor de auto's. We komen er al snel achter dat veel auto's wel erg zwaar beladen zijn, en goede grondspeling essentieel is. Maar de rit is schitterend. Dwars door kleine bergdorpjes waar het ook nog markt is, maar nauwelijks een weg, meer een modderpad. Op straat lopen ezeltjes, geiten en kippen. Het lijkt bijna wel middeleeuws, maar dan met ongelofelijk veel oude Mercedes taxi's en busjes. Die zijn hier overduidelijk favoriet. Als je een auto kunt betalen althans, want hoewel we maar 200 km. van Fes zijn zie je hier op het platteland ook heel veel echte armoede. We overnachten bij Fes op camping 'Le Diamand Vert', de eerste nacht kamperen. Bevalt goed, hoewel het 's nachts erg fris wordt. Maar we hebben nog mazzel. We horen van een ander team dat in Spanje hun tentje had opgezet in een knollenveld, en daar om 3:00 's nachts door de Guardia Civil vanaf zijn gehaald en naar een camping zijn gebracht. Terwijl het 8gr. vroor.
Na Fes gaan we de volgende dag, woensdag 5 februari, met een schitterende rit door het binnenland van Marokko naar Meski Oasis over de 'witte' weggetjes op de kaart. Inmiddels is goed te merken dat het veel langer licht is dan in NL. En de temperatuur loopt nu ook goed op als de zon schijnt. Na het inpakken van de tent weer vroeg op. De route gaat over een bergpas waar nog sneeuw ligt. De weg is redelijk goed begaanbaar. Het asfalt is brokkelig waardoor je vaak op de gravelstrook langs de weg moet uitwijken. Soms is het steil, maar zelfs de Trabant komt er tegenop. Kwestie van tandje terugschakelen en niet veel haast hebben. We rijden in groepjes van ca. 5-8 auto's. Die 27Mc bakkies komen nu ook goed van pas. Er wordt van alles op gekletst en het is erg handig om aanwijzingen te geven over de route of tegenliggers op de smalle 2-baans wegen. Onze Benz kan het allemaal prima bijhouden. En schitterende uitzichten over dalen en bergen. De bestemming vandaag is Meski Oasis. Een eenvoudige camping op een heel mooie plek met palmbomen. 's Avonds maken we een mooi kampvuur en komt er een medereiziger (Bert) met gitaar bij zodat het erg gezellig wordt. De groep leren we zo langzamerhand ook steeds beter kennen. De sfeer is goed en met het kamperen deel je veel ervaringen uit. De wifi is nu wel steeds vaker lastig te vinden dus de updates zullen wat minder regelmatig zijn en met minder foto's.