Op 10 februari rijden we de 'extreme' route van Zagora naar Foum Sguid. 
Volgens het routeboek is dat de zwaarste etappe. Alleen voor 2WD auto’s als er goede 4WD bij zijn, en de auto moet een goede bodemvrijheid hebben staat er in de beschrijving. Dat lijkt ons wel een mooie uitdaging voor de Benz, en samen met 4 jeeps en 2 Subaru’s met 4 wielaandrijving vertrekken we op tijd om de route van ca. 130 km te kunnen halen in een dag.
De route begint op een stenen pad. Goed begaanbaar, maar wel oppassen dat de stenen de onderkant van de motor niet raken. Na ca. 40 km beginnen de ‘sikkelduinen’. Dat zijn duinen die zich vormen op een harde ondergrond en door de wind steeds verplaatsen. 
De route over de piste bestaat hier ook niet echt, het is een weg zoeken tussen de duinen door in ongeveer de juiste richting. De ondergrond is steenachtig, daar gaat de Benz probleemloos overheen, maar het zand van de duinen is erg mul. Daar kunen we alleen doorheen met voldoende snelheid. Zolang we niet langzamer gaan dan ca. 30 km/u blijft alles goed gaan. Daardoor moet de jeep die voorop rijdt wel snel de weg tussen de duinen door zoeken, en dat lukt ze steeds net op tijd. Maar bij een dieper dal gaat het fout.
We hebben te weinig snelheid en de auto zakt direct in het mulle zand tot op de bodem weg. Gelukkig lukt het ons daar weer uit te trekken waarbij de jeeps elkaar zelf ook moeten helpen. Uiteindelijk blijkt het de enige keer te zijn dat we vast komen te zitten.
Wel is het deze dag erg winderig. Zo erg zelfs dat het een echte zandstorm wordt, en je soms de auto en de weg voor je niet meer kunt zien. En net midden in zo’n storm krijgen we een lekke band. We hebben hem in 5 minuten verwisseld, maar er waait direct al heel veel zand in de auto. En dat fijne zand blaast door de roosters ook de auto in. Resultaat is nu dat werkelijk alles onder het zand zit en zelfs de knoppen van de radio schurende geluiden maken. De Benz vindt het ook niet erg leuk. De motor besluit vanaf nu erg hoog stationair te gaan draaien. Op zich kunnen we er gewoon mee rijden, maar het is erg irritant dat de motor steeds staat te brullen als we stilstaan. Deze dag eindigen we in Foum Sguid op een camping. Daar komen aan het eind van de middag ook weer de deelnemers van de eerste groep aan die we inmiddels al 3 dagen niet meer hadden gezien. Erg leuk om de verhalen uit te wisselen. ’s Avonds eten we pannenkoeken met onze Zeeuwse vrienden (‘de Daltons’) en is er weer een kampvuur.
De dag erna maken we veel kilometers. We rijden naar het zuid-westen tot voorbij TanTan naar Akhfennir, om te proberen de dag erna naar Dakhla te komen in de Westelijke Sahara. Door deze afstand te rijden in 2 dagen in plaats van de 3 uit het routeboek hebben we in Dakhla een extra rustdag voor we in Mauretanië weer een natuurpark in gaan voor 3 dagen.